Vavel

Ένα από μεγαλύτερα προβλήματα, αλλά ουσιαστικά πληγή για την ελληνικά heavy metal- hard rock σκηνή ήταν το ποδόσφαιρο. Όχι το ίδιο καθ' αυτό αλλά το οπαδιλίκι γύρω από αυτό. Η μουσική αυτή, τη μόνη στέγη που έβρισκε, εκτός από άθλιους συναυλιακούς χώρους, ήταν και στέκια οπαδών. Οι παλιοί σίγουρα θυμούνται ότι, ή κάθοδος των Θεσσολονικέων για κάποια συναυλία έμοιαζε περισσότερο με εκστρατεία και πάντα οι "μάχες" ήταν με πρόσχημα της ομάδες. Και στην Θεσσαλονίκη η κάθε συναυλία ξεκινούσε ξεκινούσε με συνθήματα ενάντια στις αθηναϊκές ομάδες. Ο κύκλος βίας δεν τελείωνε μόνο με οπαδιλίκια, αλλά με την περιθωριοποίηση από τους μπάτσους, που πάντα έβρισκαν αφορμή να ξεκινήσουν κάποια συμπλοκή. Με λίγα λόγια στο σκοτεινό, ούτως ή άλλως, υποσυνείδητο της πάντα προβατοποιημένης πλειοψηφίας, κυριάρχησε μια οπτική περιθωρίου και αναίτιας βίας συνυφασμένης με την heavy metal και hard rock μουσική. Αλλά αυτό δεν είχε καμιά σχέση με τους πραγματικούς φαν του είδους. Ο χρόνος το απέδειξε και οι οπαδοί ομάδων μείναν οπαδοί... άλλων συμφερόντων, αλλά με άλλα μουσικά γούστα και οι πραγματικοί φαν της μουσικής συνεχίζουν .... την "κιθάρα τους".

Αυτός ο μεγάλος πρόλογος δεν έχει καμία σχέση με τους Vavel, στους οποίους θα αναφερθώ σήμερα, αλλά με τα πιο βαθύτερα αίτια της χαμηλής αναγνώρισης αυτής της μουσικής στην Ελλάδα. Οι Vavel ανήκουν και αυτοί στους ήρωες, αλλά και πρωτοπόρους εκείνης της εποχής.Το 1986 κυκλοφορούν το παρθενικό τους άλμπουμ με τον ομώνυμο τίτλο. Αν και θύμα και αυτοί της κακής παραγωγής, εύκολα μπορείς να διακρίνεις τον πρωτοποριακό ήχο. Καθαρό power metal, αλλά με προσθήκη πλήκτρων, χρωματίζοντας έτσι τις σκληρές συνθέσεις τους με μελωδία. Οι Θεσσαλινικείς Παύλος Γαβριηλίδης: Φωνή, Δημήτρης Ανδριτσούδης: Κιθάρα, Άκης Σμαδόπουλος: Πλήκτρα, Κάρπος: Μπάσο και Κώστας Κυριακίδης: Τύμπανα, κυκλοφορούν και δυο χρόνια αργότερα το δευτερο τους άλμπουμ, το “The second death”. Η παραγωγή βελτιώνεται, αλλά το άλμπουμ μένει στην αφάνεια. Θα ξανακυκλοφορήσει το 2002 σε 3000 αντίτυπα. Οι συνθέσεις και στα δύο άλμπουμ είναι κλασικές και ακούγονται άνετα ακόμα και σήμερα. Ο πρώτος δίσκος είναι πολύ σπάνιος και πόθος πολλών συλλεκτών μιας και κυκλοφόρησε μόνο σε 500 αντίτυπα.

Σε μια πολύ σπάνια συνέντευξη ο Παύλος Γαβριλίδης στο Metal Ultimacy περιγράφει τη πορεία τους. Ξεκίνησαν το 1984 σαν μια αρκετά πολυπληθείς μπάντα με 2 κιθαρίστες ,μπάσο ,τύμπανα ,πλήκτρα για το είδος. " Η πρώτη μας εμφάνιση πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια ενός διήμερου φεστιβάλ στην πλαζ της Καλαμαριάς όπου είχαν συγκεντρωθεί όλα τα γκρουπ της πόλης. Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν πολύ θετικές " αναφέρει στην συνέντευξη του. Έκαναν προσπάθειες να διώξουν το απαδιλίκι "Η λύση αυτή δόθηκε γιατί δεν μπορούσαν να μας αντιμετωπίζουν σαν οπαδούς μιας ομάδας. Δεν υπήρχε λόγος ,αφού η μουσική ήταν αυτή που μας ένωνε γιατί να τσακωνόμαστε?. Όλοι τα ίδια περνούσαμε . Κάναμε συναυλίες τακτικά με τους Thanatos Inc , Rust ,Vice Human και άλλους. Είχαμε συμφωνήσει να έρχονται εκείνοι με δικά τους έξοδα στην Θεσσαλονίκη και εμείς με δικά μας στην Αθήνα. Εκείνοι θα ήταν το πρώτο όνομα στην Αθήνα και εμείς το πρώτο στην Θεσσαλονίκη" συνεχίζει. Στα τέλη του 19991 έκαναν την ύστατη προσπάθεια για ένα καλό συμβόλαιο : "Καταφέραμε και ήρθαμε σε επαφή με τον τότε μάνατζερ των Scorpions,Uli Dietrich,και με την εταιρεία Roadrunner αλλά δυστυχώς μας ζήτησε να μείνουμε στο εξωτερικό μόνιμα κάτι το οποίο ήταν πολύ δύσκολο. Για να γίνει αυτό έπρεπε να έχουμε χρήματα και χρόνο, εμείς όμως είχαμε άφθονο από το δεύτερο, καθόλου όμως από το πρώτο…" Για να μην μακρηγορήσω προτείνω να διαβάσετε όλη την συνέντευξη εδώ ( http://krassus.blogspot.gr/2009/02/vavel.html)

Η τελευταία μέχρι σήμερα φορά που παίξανε μαζί ήταν στο Parathina Lost στην Καλαμαριά το 2000-01. 

Jacek Maniakowski