Egg Hell

Το κυνήγι του αντικειμενικού συνήθως καταλήγει σε κάποιο δόγμα, το οποίο δεν εξυπηρετεί σε καμιά περίπτωση την αλήθεια. Η μουσική στις μέρες μας παραμένει ένα από τα λίγα πράγματα που εμπεριέχουν μια κάποια ελευθερία. Το έχω γράψει αρκετές φορές, οι νότες είναι ατίθασες και δύσκολα μπορείς να τις φυλακίσεις, αλλά κι αν νομίσεις πως το κατάφερες, αυτό και πάλι δε θα είναι για πολύ! Άρα η ελευθερία μοιάζει να είναι η δίδυμη αδελφή της αλήθειας, ενώ τις ταμπέλες, ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι αυτές είναι που μας δίνουν μια κάποια κατεύθυνση προς τα πράγματα, πάντα τις προσπερνάμε «πηγαίνοντας» εκεί, όπου δεν έχει «πάει» κανένας! Τόσο η μουσική, όσο και η αλήθεια ή η ελευθερία, είναι ένα ενδελεχές ταξείδι, μία μόνιμη αναζήτηση, στην οποία συγκροτήματα ή και μεμονωμένοι καλλιτέχνες μοιάζουν να είναι τα χωριά και πόλεις που μπορείς να συναντήσεις!

Και φυσικά μέσα σε αυτό το μουσικό ταξείδι όλο και κάποια μέρη βρίσκει κανείς για να ξαποστάσει. Εκεί πια μπορεί να περιεργαστεί κανείς ακόμα περισσότερο τους ήχους και τις εικόνες ή να εμβαθύνει σε πράγματα που δεν είναι ορατά και να καταφέρει να κάνει ένα χορταστικό ταξείδι κατευθείαν στην καρδιά ενός τόπου-καλλιτέχνη! Ένας τέτοιος μουσικός τόπος αποτέλεσε για μένα το συγκρότημα των Egg Hell. Αν και το όνομά τους παραπέμπει σε άλλα μουσικά μονοπάτια, οι ίδιοι απαντάνε στο Echo-λόγιο ότι το όνομά τους συμβολίζει «μάλλον την αδυναμία μας να βρούμε ένα καλύτερο όνομα. Ίσως και την ελπίδα μας ότι αυτό που έχει τελικά σημασία είναι το περιεχόμενο και όχι το περιτύλιγμα.» ( http://echooadventures.blogspot.gr/2014/01/egg-hell-1.html ). Κι εγώ με μετά από την ακρόαση του ντεπούτου τους άλμπουμ “Once Part of a Whole Ship” θα συμφωνήσω μαζί τους. Αλλά θα επισημάνω ότι το περιεχόμενό τους, μουσικά πάντα μιλώντας, είναι απλά γοητευτικό!

Ο ίδιοι αυτοσυστήνονται: «Το συγκρότημα των Egg Hell, με έδρα την Αθήνα, αποτελείται από τους Jef Maarawi (φωνή, κιθάρα), Βασίλη Βλαχάκο (κιθάρα, δεύτερη φωνή), Κώστα Ekelon (ηλεκτρονικά), Κώστα Ζάμπο (τύμπανα) και Ντέννη Μόρφη (μπάσο). Το σχήμα έχει τις ρίζες του πίσω στο 2007 όταν ο Jef Maarawi ξεκίνησε, ως σόλο καλλιτέχνης, να παρουσιάζει τη μουσική του. Διάφορες τυχαίες συναντήσεις και η ανάγκη να εξελιχθεί η μουσική των Egg Hell οδήγησαν στη δημιουργία του σχήματος που αντλεί επιρροές τόσο από τη νέα ψυχεδελική ποπ, όσο και από την ηλεκτρονική μουσική, διατηρώντας παράλληλα σε πρώτο πλάνο τη στιχουργική ιδιοσυγκρασία του Jef Maarawi.» Αλλά αυτό είναι το «τσόφλι» του Egg Hell, γιατί το περιεχόμενο της πρώτης δουλειάς έχει αρκετά ενδιαφέρον περιεχόμενο!

Δεν θα μπω στη διαδικασία της κριτικής, γιατί σίγουρα θα αδικήσω κάποιο τραγούδι. Το άλμπουμ τους “Once Part of a Whole Ship” είναι ένα ταξείδι και όχι μόνο μουσικό. Οι ίδιοι γράφουν γι’ αυτό : «Το “Once Part of a Whole Ship” είναι ένας δίσκος που ποικίλει τόσο στιλιστικά όσο και θεματικά, χωρίς να φοβάται να επενδύσει την κιθαριστική ποπ με αλλόκοτα και πειραματικά ηχοχρώματα. Θεματικά ο δίσκος κινείται γύρω από τη μεταφορική και κυριολεκτική αλληγορία του ναυαγού που περιπλανάται χαμένος πάνω σε μία σχεδία, διατηρώντας παράλληλα την αίσθηση του χιούμορ μέσα στις πιο σκοτεινές γωνιές της ανθρώπινης ύπαρξης.» Η εντύπωση που μου αφήνει είναι μια πανδαισία χρωμάτων και εικόνων. Κάθε τραγούδι, αλλά ακόμα και κάθε στροφή, είναι μια ευχάριστη έκπληξη και μια συνάντηση με το μη αναμενόμενο.

Τα μουσικά τους μονοπάτια δεν είναι περπατημένα, αν και κάποιες μουσικές φόρμες τους είναι γνωστές, αλλά δοσμένες με έναν διαφορετικό τρόπο. Το άλμπουμ τους ακούγεται ολόκληρο, παρ' όλο που υπάρχουν τραγούδια που ξεχωρίζουν, αλλά σίγουρα για τον καθένα αυτά θα είναι διαφορετικά. Και αυτό είναι ακόμα ένα όμορφο κομμάτι της δουλειάς τους, το ότι μπορούν να αγγίξουν αρκετά διαφορετικά αυτιά! Όμως δεν πουλάνε την εικόνα τους, απλά για να αρέσουν, αρέσουν, τουλάχιστον σ’ εμένα, γιατί είναι εαυτοί τους και κάνουν νότες τις ιστορίες τους, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Και αυτό φαίνεται σε κάθε τους τραγούδι. Αν και ίδιοι χαρακτηρίζουν την μπάντα τους «πειραματική μουσική για τις μάζες», σίγουρα δεν προορίζονται για τα αυτιά μιας «μάζας» που από την φύση της αγαπά την ομοιομορφία!

Η μουσική τους είναι μια ωδή στη διαφορετικότητα και την πολυμορφία! Και σ' αυτές ανακαλύπτεις σε κάθε άκουσμα και μια ακόμα ευχάριστη έκπληξη που σου ξέφυγε την προηγούμενη φορά. Με μεγάλη ευκολία σε παρασέρνει στον κόσμο τους και στα όνειρά τους. Και όπως δηλώνουν: «Δεν κάνουμε ευχές ... μόνο όνειρα!» Προτείνω να τα εξερευνήσετε.....

Jacek Maniakowski

Επιμέλεια Κειμένου  Maria Florokapi