Η ζωή, όπως
και το rock'n'roll,
είναι ένα ενδελεχές με μία και μοναδική
της μονιμότητα.... την συνεχή μεταβολή
της. Το παρελθόν, αλλά και το μέλλον
είναι απλά φαντασιώσεις, ωραιοποιημένες
ή διαστρεβλωμένες. Η πραγματικότητα
είναι απλά ένα παρόν, που αποτελείται
από στιγμές και αυτές δημιουργούν και
την ιστορία. Μερικές φορές όμως,
δημιουργούν και όμορφες ιστορίες. Αν
και μια στιγμή μπορεί να σηματοδοτεί
και την έναρξη μιας ιστορίας, που θα
κρατήσει για πολλά χρόνια και αυτή απλά
να μετουσιωθεί ή ακόμα να μεταμφιεστεί
σε ένα τραγούδι.
Η στιγμή
απόφασης για να δημιουργηθεί ένα στούντιο
από τον Τάσο Οικονομίδη και τον Μάκη
Βάρκα, πρώην μέλη των Dark
Horizon και Renegade
για να φιλοξενούν ροκ μπάντες της
Θεσσαλονίκης. Ακολουθεί ένα ντόμινο
στιγμών που οδηγεί τελικά στην δημιουργία
μιας από τις πιο γνωστές μπάντες της
ελληνικής ροκ σκηνής της δεκαετίας του
'90. Το ντεμπούτο τους άλμπουμ "Βασίσου
πάνω σου" του 1998 περιλάμβανε από τις
πιο δυνατές μουσικές στιγμές της
ελληνόφωνης μουσικής σκηνής, κάνοντας
ταυτόχρονα και μια τεράστια εμπορική
επιτυχία. Αλλά μέσα στα 10 τραγούδια, τα
οκτώ από αυτά έφερε ο Ηλίας Πετρογιάννης
από τη προηγούμενη του μπάντα, υπήρχε
και το "Στιγμές", το προτελευταίο
τραγούδι που μπήκε στο άλμπουμ αυτό.
Το τραγούδι
ανήκει στον Ηλία Πετρογιάννη, που αρχικά
είχε μελοποιήσει τους στίχους της Σώτια
Τσώτου από το ποίημα της "Είναι κάτι
παιδιά". Είναι κάτι παιδιά διαλεγμένα/
παιδιά ένας άλλος λαός/ δε θα μοιάσουν
σε μένα/ δε θα μοιάσουν σε σένα ποτέ
ευτυχώς. Το ποίημα έπεσε στα χέρια του,
από ένα φίλο του που η μικρή του αδελφή
ήταν ένα παιδί με ειδικές ανάγκες. Και
το ποίημα αυτό αναφέρεται σε αυτά τα
παιδιά. Αλλά μπροστά στο γεγονός του
μπλεξίματος με τα πνευματικά δικαιώματα,
στο τραγούδι ενσαρκώθηκαν διαφορετικοί
στίχοι και πάντα με διάμεσο τον δημιουργό
του τραγουδιού. Είναι κάτι στιγμές/
διαλεγμένες στιγμές/ που περνούν μια
φορά/ Κι όταν μένεις μονάχος/ στο σκοτάδι
σκυφτός/ τις σκιές κυνηγάς. Και αυτό
έγινε την ώρα της δουλειάς του καλλιτέχνη.
Ώς γνωστό στην Ελλάδα ελάχιστοι μουσικοί
ζουν από τις δημιουργίες τους και οι
περισσότεροι είναι απλά κατ' όνομα
καλλιτέχνες, μπλεγμένοι απλά σε κάποια
γρανάζια κομματικών ή συστηματικών
μηχανισμών.
Αν και οι
στίχοι απλά ταίριαξαν στη ήδη έτοιμη
μελωδία, όταν γραφόταν, η σημασία τους
φτάνει σε κάποια μεταφυσικά επίπεδα
για τους παρόντες στην ηχογράφηση του
άλμπουμ. Και όπως συμβαίνει στην
πραγματική ποίηση για τον καθένα
συμβόλιζαν και μια προσωπική ιστορία,
ένα σύνολο από στιγμές ....
Είναι κάτι
στιγμές
που σαν σύννεφα
χάνονται
στον ουρανό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου